Mariusz Soszka

Doradca żywieniowy, Ostrówek

Surowce i preparaty białkowe stosowane w żywieniu świń (cz. 3)

Jednym z podstawowych składników pokarmowych decydujących o możliwości wykorzystania potencjału genetycznego świń jest białko. W praktycznym żywieniu ważny jest nie tylko poziom białka, który każdorazowo powinien być dostosowany do potrzeb pokarmowych zwierząt, ale również jego jakość, determinowana wartością biologiczną, strawnością i przyswajalnością.

Jak powszechnie wiadomo, podstawowym źródłem białka wykorzystywanym w żywieniu świń na całym świecie jest poekstrakcyjna śruta sojowa. Do czynników, które o tym przesądziły należą wysoka zawartość białka, jego bogaty skład aminokwasowy, powszechna dostępność surowca, jego łatwość przechowywania, rozdrabniania i smakowitość. Nie bez znaczenia jest tu również cena, która nawet dziś, kiedy jest bardzo wysoka, to w przeliczeniu na kilogram białka jest nadal atrakcyjna w stosunku do innych komponentów białkowych stosowanych dla starszych zwierząt.

W przypadku prosiąt i młodych warchlaków, u których przewód pokarmowy i układ enzymatyczny nie są do końca rozwinięte zarówno pod względem anatomicznym, jak i funkcjonalnym, co stanowi o tym, że są znacznie bardziej delikatne i wrażliwe na niekorzystne czynniki w stosunku do dorosłych osobników, a ich działanie nie jest w pełni efektywne, śruta sojowa, ze względu na swoją strukturę chemiczną, stanowi komponent mało atrakcyjny i przede wszystkim mało bezpieczny. Największy problem stanowi tu łańcuch skrobiowy budujący cukry soi, którego specyficzna budowa uniemożliwia dostęp enzymów trawiennych do cząsteczek glukozy. Nie mniejszy problem stanowi również złożona struktura łańcucha białkowego oraz stosunkowo duża zawartość substancji antyżywieniowych, dlatego w trakcie recepturowania mieszanek paszowych dla najmłodszych zwierząt należy dążyć do maksymalnego ograniczenia udziału poekstrakcyjnej śruty sojowej na rzecz alternatywnych źródeł białka…