Wycofajta te głupkowate umowy , dzisiaj w ubojni 10 świń wygnałem z przyczepy na wagę w przeciągu 10 minut , a w biurze
wypełnianie papierów trwało pół godziny!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
...normalnie robita z rolnika pajaca !!!

Ciekawe coś Ty tam wypelniaj 30 min, u mnie to zajmuje 30 sekund, raptem kilka podpisów i gitara

w 30 sekund to tylko mozesz podpisac raczej niewiedzac CO .

Faktura raz, kartka do agencji że zmiana stanu stada świń dwa, a teraz będzie trzeci podpis w związku z tymi umowami i wszytko. W domu przed sprzedażą wypisuje jeszcze tzw. Łańcuch żywieniowy i gotowe.

Dokladnie Stanislawie! Podpisujac nie wiedzac co pewnego dnia mozemy obudzic sie z reka w nocniku, proponuje jak najszybciej opracowac nasze wlasne wzory umow.

...bardzo słuszny kierunek myślenia , tylko te dwa kilometry to ciut za mało , powinno być co najmniej 5 kilometrów !
Trzeba to szybciutko wprowadzić w życie ,bo czas zdrowej żywności ucieka!
..dziwi fakt ,że nad tak oczywistą sprawą jeszcze tyle gadata .

dzięki uprzejmości portalu cenyrolnicze

https://www.youtube.com/watch?v=i4ONT-k0md8

Tak, paczta dali w te wykresy i w te tabelki , rópta tak dali ......

Muchozolali ile masz tych dunskich imigrantow .Pozatym kalkulacja bardzo tendencyjna [ pod kupno dunskigo warchlaka].Widze ze lepiej wychodzisz na reklamie jak na tuczu .

Bez sensu przyjety koszt warchlaka z dzis.
Powinna byc cena drogiego warchlaka z przed 3 miesiecy i wtedy widac jaki to interes sprzedac po 4.6.

Za 3 miesiace nie bedzie ceny 4.6 tylko nizej

jeżeli znajdziesz kogoś za 2 tys do pracy przez 100 dni czyli ponad 3 miesiące to szacunek

Warunek wstępny dla zrównoważonej produkcji
• Żywność pochodzenia zwierzęcego
Produkcja żywności istnieje już od dawna
dziś szczególnie jeden z bardzo "wrażliwych" obszarów publicznego dyskursu. Już w połowie XVIII wieku ekonomista społeczny i filozof Adam Smith uważali społeczne rozumienie rolnictwa i żywności za "zdumiewające sąsiedztwo religii". Dostępność żywności w przeszłości, szczególnie w czasach ciągłego zabijania, była równoznaczna z przeludnieniem społeczeństwa, które miało najwyższy priorytet samowystarczalności. Należy również zauważyć, że efektywność produkcji rolnej jest najważniejszym wyznacznikiem rozwoju.
kultura w ewoluujących cywilizacjach
Im mniej osób w populacji jest w stanie zapewnić innym ludziom z danej populacji "środki utrzymania, tym więcej wolnych tańców do rozwoju sztuki, literatury, opieki zdrowotnej, osiągnięć technicznych i instytucji kliki populacji Ten fakt, wraz ze wzrostem liczby ludności i przyspieszeniem urbanizacji, doprowadził do tego, że przez wiele lat aż do lat siedemdziesiątych / osiemdziesiątych ilość Powodem jest to, że wydajna produkcja artykułów spożywczych po coraz bardziej "przystępnych" cenach została wyraźnie pogrzebana w konsensusie społecznym rolnika został wysoko oceniony i prywatne i państwowe badania zaangażowały się w ten cel.
W przeciwieństwie do rozwoju i kraje wschodzące są tym jakością myślenia w rozwiniętych krajach przemysłowych, gdzie obecnie przeważają pokolenia, którzy nigdy nie doświadczyli głodu lub niedobory żywności i naprawdę znają tylko obfitować żywności i napojów z całego świata, został zastąpiony przez wyraźnym jakości myślenia i coraz krytycznej analizy sposobów produkcji i jej konsekwencje

Wpływa to na całe rolnictwo, w szczególności na krytykę i kwestionowanie
Podczas gdy ochrona zasobów rdzennych i środowiska znajduje się w czołówce dobrostanu zwierząt, rosnące wymagania dotyczą dobrostanu zwierząt i kwestii etycznych, w tym kwestii dobrostanu zwierząt.
Choć zaledwie kilka lat temu żaden konsument nie wpadłby na pomysł wypytania mięsa z gospodarstw o wzorcowym standardzie dobrostanu zwierząt w dziale mięsnym, badanie przeprowadzone przez University of Gottingen na początku 2010 r. Wykazało, że około 20 procent konsumentów obecnie krytycznie ocenia zwyczajowe praktyki rolnicze i zasadniczo gotowi zapłacić więcej za mięso i produkty mięsne ze szczególnie przyjaznych zwierzętom postaw.
Wysiłki Komisji UE, europejskiej i "etykiety na rzecz dobrostanu zwierząt"
W rezultacie wzrasta szansa dla przemysłu mięsnego (tj. Łańcucha producentów od zwierząt hodowlanych do mięsa), aby odejść od marketingu skoncentrowanego na cenach do zróżnicowanego marketingu jakości.

Co za pierdoły tu podajesz Muchozol
..nazwisko amerykańskiego profesora ?
..to on nie wie ,że najlepsze i najzdrowsze jedzenie to kura z podwórza i świnia z małego chlewika.
Już dostajeta kuku na muniu.

Chociaż "cały pakiet" dzisiejszych oczekiwań społecznych i wymagań dotyczących produkcji żywności ma wiele różnych aspektów, mniej lub bardziej wszechogarniający popyt dotyczy zrównoważenia produkcji żywności na wszystkich etapach łańcucha produkcyjnego.
Ważne jest, aby wiedzieć, że dzisiaj koncepcja zrównoważonego rozwoju wykracza daleko poza tak zwaną "Deklarację Brundlanda" ONZ z 1986 roku.

Zgodnie z tą definicją trwałość jest "tylko", jeżeli zaspokojenie potrzeb obecnych pokoleń nie zagraża zaspokajaniu potrzeb przyszłych pokoleń.
Ta rewolucyjna definicja skupiała się przede wszystkim na zachowaniu zasobów na przyszłość i ochronie środowiska, jednak dziś zrównoważony rozwój jest znacznie bardziej złożony, a działania człowieka nie tylko penalizują przyszłe pokolenia, ale w zasadzie "strony trzecie" w należy uwzględnić kwestie etyczne.
Oznacza to, że celem "zrównoważonego rozwoju" jest również prawo wszystkich żyjących dzisiaj ludzi do produkowania odpowiednio odżywczej, zdrowej, bezpiecznej i przystępnej cenowo żywności (ONZ: "Bezpieczeństwo żywnościowe dla wszystkich ludzi"), tak jak ludzki obowiązek obejmuje używać zwierząt (które są również "stroną trzecią"), aby zapewnić, że nie powodują szkód, bólu i cierpienia oraz, że mogą żyć w sposób przyjazny dla zwierząt. Wysokie i złożone wymagania dotyczące produkcji żywności wynikające z tych wymogów społecznych oznaczają również, że aby zachować zasoby, chronić środowisko, stworzyć sprawiedliwość społeczną i zapewnić wysoki standard dobrostanu zwierząt, należy osiągnąć wysoki stopień efektywności ekonomicznej, aby uniknąć szkód. Zrównoważony rozwój, który jest tak dobrze zdefiniowany, może również "wykonywać".

??????????

Żab i biedronek cosik nie można dużo obaczyć w przeciągu ostatnich lat.
..ale nie wiem nie znam sie jak tak chceta robić - róbta tak dali.
..na bagnie tylko kilka żab rechoce przed lipcową burzą i w czasie grzmotów pioruna.

Projekt ustawy o spółdzielniach rolników jest gotowy do drugiego czytania. Członkowie takiej spółdzielni mają być zwolnieni m.in. z podatku i opłat lokalnych od budynków i budowli, a także od przychodów ze sprzedaży produktów rolnych.

W środę sejmowa komisja rolnictwa przyjęła sprawozdanie podkomisji o projekcie ustawy o spółdzielniach rolników. Teraz projekt czeka na drugie czytanie. Jest to nowe rozwiązanie prawne, które ma wzmocnić rolę spółdzielczości w rolnictwie. Prace nad nim trwają już ponad rok - rząd skierował go do Sejmu w lutym 2017 r. Jak poinformował przewodniczący podkomisji Robert Telus (PiS), powodem długotrwałości prac było oczekiwanie na decyzję Komisji Europejskiej w sprawie zgody na zastosowanie ulg podatkowych w ramach pomocy publicznej. KE zgodziła się, by można było ją przyznać, ale wyłącznie w ramach de minimis. To wsparcie skierowane dla małych i średnich firm. Wsparcie dla jednego przedsiębiorcy nie może jednak przekroczyć 200 tys. euro w okresie trzech lat kalendarzowych.

Bez poprawek opozycji

Poseł PiS dodał, że w trakcie prac zgłoszono 13 poprawek merytorycznych. Uwzgędniona została tylko jedna - właśnie ta dotycząca wpisania klauzuli de minimis. Poseł Zbigniew Ajchler (PO) zapowiedział, że podczas drugiego czytania klub Platformy Obywatelskiej zgłosi komplet poprawek. - Zapisy tego projektu, mimo szczytnego celu, są nie do przyjęcia - powiedział Ajchler. Podkreślił, że nie może być tak, że spółdzielnie nie będzie mogła kupić ziemi od jej członka-rolnika. Zdaniem posła PO zły jest również przepis zgodnie z którym, osoba, która przestaje być członkiem spółdzielni traci w niej udziały. - Poprawki, które zostały odrzucone podczas prac w podkomisji zostaną ponownie przedstawione w Sejmie i mam nadzieję, że przekonam posłów do ich przyjęcia - podkreśla Ajchler.

Zwolnienia podatkowe dla spółdzielców

Zgodnie z projektem spółdzielnię rolniczą będzie mogło założyć minimum 10 pracowników. Będzie ona musiała funkcjonować przynajmniej rok. Zakłada się, że członkami spółdzielni rolniczej mogą być osoby fizyczne lub prawne prowadzące gospodarstwo rolne, prowadzące chów lub hodowlę ryb oraz osoby fizyczne lub prawne niebędące rolnikami prowadzące działalność w zakresie przechowywania, magazynowania, sortowania, pakowania lub przetwarzania produktów rolnych lub grup tych produktów. Członkowie spółdzielni rolniczej mają być zwolnieni m.in. z podatku i opłat lokalnych od budynków i budowli oraz ich części, a także zajętych przez nie gruntów wykorzystywanych przez spółdzielnie lub związek spółdzielni rolników na działalność określoną w ustawie oraz z podatku dochodowego od osób prawnych. Zwolnienie będzie dotyczyło dochodów spółdzielni rolników pochodzących ze sprzedaży produktów rolnych lub grup tych produktów, dla których spółdzielnia została założona. Te ulgi będą możliwe właśnie ramach pomocy de minimis i mają wspomóc spółdzielnie w początkowym okresie ich działalności.
Spółdzielnia rolników będzie mogła się zająć przechowywaniem czy przetwarzaniem produktów lub grup produktów wyprodukowanych przez jej członków. Może również świadczyć na rzecz członków różne usługi np. upowszechniać metody uprawy, technologii produkcji czy prowadzić działalność społeczną i oświatowo-kulturalną. W ocenie rządu, dzięki nowym przepisom spółdzielnie rolników będą miały silniejszą pozycję negocjacyjną wobec odbiorców ich produktów, co ma szczególne znaczenie w sytuacji dużej presji na obniżanie cen.

Spółdzielnia mleczarska czy ogrodnicza to nie spółdzielnia rolników

Zgodnie z danymi Krajowej Rady Spółdzielczej (KRS) wysokość podatku dochodowego zapłaconego w 2014 r. przez spółdzielnie mleczarskie, spółdzielnie "Samopomoc Chłopska", rolnicze spółdzielnie produkcyjne, spółdzielnie kółek rolniczych, spółdzielnie ogrodniczo-pszczelarskie oraz grupy producentów rolnych zorganizowane w formie spółdzielni wyniosła ok. 56 mln zł. Obecnie jednak nie funkcjonują spółdzielnie rolników. Wymienione podmioty działają na zasadach ogólnych, czyli prawa spóldzielniczego lub ustawy o grupach producentów rolnych.


Ministerstwo Rolnictwa szacuje, że w ciągu dziesięciu lat powstanie ok. 150 spółdzielni rolników. Zakłada też, że ich dochody będą na poziomie tych osiąganych przez działające obecnie spłdzielnie mleczarskie, produkcyjne, itp.

Nie powracajta do kołchozów nie tęsknijta za ZSRR .
..jak będzieta śli w tym kierunku to zdechniem z głodu.

Wysoką opłacalność i wysoki standard dobrostanu zwierząt można osiągnąć tylko wtedy, gdy zwierzęta utrzymywane w celu produkcji żywności mają wysoki status zdrowotny. Są to zarówno epidemie ("epidemia"), zasadniczo powiadomienie o powiadomieniach wymagających powiadomienia musi mieć najwyższy priorytet w sensie profesjonalnej strategii w zakresie zdrowia zwierząt, która co do zasady nie wymaga specjalnej uwagi.

..znowu zaczynasz pleść głupoty .
Sterylne warunki jeszcze nikomu w hodowli nie otworzyły furtki.
Zresztą u ludzi jest to samo -kto sie nie myje i biede klepie ten powoli sobie trepie.

Należy jednak podkreślić, że szczególnie w obliczu postępującej globalizacji oraz faktu, że Polska produkcja wieprzowiny stała się sektorem eksportowym, bezpieczeństwo biologiczne na poziomie gospodarstwa, tj. Przepisy rozporządzenia w sprawie higieny trzody chlewnej, również w okresach pokojowych wolnych od epidemii "Największą uwagę należy zwrócić.
W porównaniu z ekonomicznymi stratami spowodowanymi długotrwałymi zakazami wywozu, straty finansowe spowodowane zabójstwami związanymi z epidemią, ubojem, zwolnieniami oraz środkami czyszczenia i dezynfekcji mogą być raczej niskie. W sensie "profesjonalnego zarządzania zdrowiem zwierząt", należy tutaj podkreślić, że zasady , bezpieczeństwa biologicznego na poziomie gospodarstwa ustalone pod koniec lat 90. ubiegłego wieku są nadal silnie uzależnione od wcześniejszych zwyczajowych koncepcji ryzyka, które są ukierunkowane niemal wyłącznie na wielkość firmy.
Z punktu widzenia epidemiologa mniejsza farma z gniazdem nie stwarza większego ryzyka wprowadzenia np. Wirusa pomoru świń z populacji dzików niż z większego gospodarstwa z gniazdem. Konieczne jest, aby we wspólnych staraniach hodowców, weterynarzy (urzędników i praktykujących), funduszy na chorobę zwierząt, systemu i odpowiednich instytucji naukowych, dalsze klasyfikacje ryzyka chorób zwierzęcych, które nie istniały do tej pory, zostały dalej rozwinięte. w organizacji roślin i zarządzaniu gospodarstwem koncentrują się na zagrożeniach związanych z wprowadzeniem i rozprzestrzenianiem się patogenów epidemicznie rozprzestrzeniających się chorób.
Zazwyczaj niedoceniany ekonomicznie kompleks uszkodzeń jest spowodowany przez endemiczne zgony w pasażach nawracających chorób i niedoborów. W skali globalnej ilość białka zwierzęcego utracona z powodu niedoborów w zakresie zdrowia zwierząt, które "konsumowały" paszę i wodę, ale jest niedostępna dla ludzi, jest znacznie wyższa, niż powszechnie sądzono. FAO szacuje globalne szkody na skutek endemicznych, wieloczynnikowych chorób zwierząt na około 30 procent możliwej wielkości produkcji.

Muchozol nierozumiem jaki sens maja Twoje "wklejki".Chyba ze ktos Ci placi za te "wyklady " pożalsie Boze .

Czy nie lepiej napisać ,że :
..od piwa głowa się kiwa , a od wódki rozum krótki .

Już od przyszłego roku olej opałowy pod czujniejszym okiem fiskusa

Ze względu na liczne nieprawidłowości w obrocie olejem opałowym, mają się zmienić jego zasady i doprowadzić do uszczelnienia funkcjonującego w tym zakresie systemu. Zmiany uderzą także w rolników.

Jak pokazuje praktyka, wiele podmiotów wykorzystuje olej opałowy do napędu pojazdów i różnego rodzaju maszyn, przy czym proceder ten na dużą skalę występuje także w rolnictwie. Do wykorzystywania oleju opałowego zamiast napędowego, np. nalewanego do baków ciągników rolniczych czy kombajnów, skłania ich użytkowników głównie znaczna różnica w cenie obydwu olejów, wynikająca z różnych stawek akcyzy na te produkty. Stawka podatku akcyzowego za 1000 l oleju napędowego wynosi bowiem 1.171 zł, natomiast olej opałowego – zaledwie 232 zł. Akcyza na olej opałowy, służący m.in. do ogrzewania budynków, jest więc pięć razy niższa niż na olej napędowy. Zatem nie dziwi, że perspektywa jazdy na „opałówce” jest dla wielu kusząca, także na wsi, mimo funkcjonującego systemu zwrotu akcyzy rolnikom.

Zgłoszenie w SENT bez względu na limit

Zmiany dotyczą przede wszystkim przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów. Na podstawie wspomnianej ustawy przesyłki towarów wrażliwych o objętości powyżej 500 l (lub 500 kg brutto) muszą zostać zgłoszone do prowadzonego przez szefa Krajowej Administracji Skarbowej rejestru zgłoszeń SENT. Projekt nowelizacji przewiduje zniesienie wspomnianych limitów w odniesieniu m.in. do oleju opałowego, co oznacza, że jego przewóz będzie objęty systemem SENT bez względu na objętość tego towaru w przesyłce.

Oświadczenie nabywcy już nie na papierze

Modyfikacji ma również ulec forma oświadczeń składanych przez kupujących o przeznaczeniu oleju na cele opałowe, uprawniającym do stosowania preferencyjnych stawek podatku akcyzowego. Po zmianie przepisów takie oświadczenia, dotyczące m.in. danych nabywcy, a także rodzaju, typu i liczby posiadanych przez niego urządzeń grzewczych, nie będą już składane na papierze, lecz drogą elektroniczną – w systemie SENT. Odnotowaniu w tym trybie będzie podlegać każda dokonana transakcja, bez względu na ilość nabytego oleju. Jeżeli nabywca nie dopełni tego obowiązku, to ze względu na znacznie wyższą akcyzę (olej zakwalifikowany zostanie bowiem wówczas jako tzw. pozostałe paliwa silnikowe ze stawką podatku 1.797 zł za 1000 l) będzie musiał dopłacić ok. 1,5 zł do każdego nabytego litra oleju. Oznacza to, że np. przy nabyciu 1.000 l dopłata wyniesie ponad 1.500 zł.

Fiskusowi łatwiej będzie skontrolować rolnika

Tak sprzedawcy, jak i nabywcy oleju opałowego będą musieli liczyć się z tym, że dokonane między nimi transakcje zostaną prześwietlone przez urzędników skarbowych. Aby zwiększyć skuteczność tego rodzaju działań, pod kątem dostosowania do nowych przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów, a także ustawy o podatku akcyzowym – ma być również zmieniona Ordynacja podatkowa w zakresie dotyczącym przeprowadzania przez organy fiskusa tzw. czynności sprawdzających (art. 272 pkt 5). W świetle najnowszych zapowiedzi resortu finansów omawiane zmiany, będące na razie na etapie projektowania, mają wejść w życie na początku 2019 roku.

Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii przygotowało poradnik dla osób, które chcą prowadzić działalność nierejestrową. Wynika z nich, że trzeba prowadzić uproszczoną ewidencję sprzedaży, rozliczać przychody w zeznaniu rocznym PIT-36, wystawiać faktury na żądanie i respektować uprawnienia konsumentów.
Obowiązująca od 30 kwietnia tzw. Konstytucja biznesu podzieliła przedsiębiorców na dwie kategorie: prowadzących działalność zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) oraz działalność nieewidencjonowaną. Ci drudzy, nie muszą się rejestrować. Nie muszą też płacić składek na ZUS i zaliczek na podatek w trakcie roku podatkowego. Ich status budził jednak wiele wątpliwości. Aby je rozwiać Ministerstwo Przedsiębiorczości i Technologii przygotowało poradnik praktyczny. - To dobre źródło informacji dla tych, którzy nie chcą prowadzić działalności gospodarczej, ale jednak starają się zarobić – uważa Łukasz związku z czym najszerzej rozpowszechniane materiały powinny być możliwie najbardziej przystępne. Kto powinien do niego sięgnąć?

Systematyczna sprzedaż na targu nie pozbawi statusu
- Na przykład ten, który kilka razy do roku sprzedaje znicze przed cmentarzem, albo student, który udziela korepetycji, albo pani, która sprzedaje pietruszkę, swoje sery, ciasta na targu dwa - trzy razy w tygodniu - przekonywała Jadwiga Emilewicz, minister przedsiębiorczości. Zgodnie z art. 5 ust. 1 Prawa przedsiębiorców działalność nierejestrową mogą prowadzić osoby, które w żadnym miesiącu nie osiągają należnego przychodu wyższego niż połowa minimalnego wynagrodzenia za pracę - w 2018 r. jest to 1050 zł, a w 2019 r. - 1125 zł). Autorzy poradnika podkreślają, że wpis do CEIDG nie jest wymagany, nawet jeśli działalność jest zorganizowana i ciągła (tj. ma cechy działalności gospodarczej). Gdy jednak ma te cechy, to przekroczenie miesięcznego progu spowoduje, że stanie się działalnością gospodarczą.

Czytaj w SIP LEX: Konstytucja Biznesu: Działalność nierejestrowa i niższe składki ZUS >>

Obowiązki wobec fiskusa
Brak rejestracji nie zwalnia ze wszystkich obowiązków. Zgodnie z zaleceniami resortu prowadzący działalność nierejestrową powinni:

prowadzić uproszczoną ewidencję sprzedaży, czyli spisywać kwoty przychodu uzyskanego w danym dniu, np. w zeszycie;
rozliczać przychody z działalności nierejestrowej (po odliczeniu kosztów) w zeznaniu rocznym PIT-36, według skali podatkowej;
wystawiać na żądanie drugiej strony rachunek albo fakturę, ewentualnie fakturę uproszczoną.
Łukasz Kozłowski zauważa tu jednak pewną niejasność. – Z jednej strony wspomina się o konieczności prowadzenia wyłącznie ewidencji przychodów, a z drugiej, że przedmiotem opodatkowania jest przychód pomniejszony o poniesione koszty – tłumaczy Kozłowski. - Jeśli koszty uzyskania przychodu nie zostaną jednak udokumentowane, zadeklarowana podstawa opodatkowania teoretycznie może zostać zakwestionowana. Choć w rzeczywistości fiskus zapewne rzadko będzie skrupulatnie prześwietlał tak drobnych podatników – dodaje Kozłowski. Ponadto świadczenie pewnych usług, m.in. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych, przewozowych, związanych z mechaniką samochodową, wyżywieniem (np. catering) wymaga jednak posiadania kasy fiskalnej. W tych branżach zatem zapisywanie przychodów w zeszycie – nie wystarczy.

Sprawdź w Profinfo: Konstytucja biznesu. Zbiór przepisów >>

Kiedy trzeba wystawić fakturę
Według MPiT co do zasady prowadzący działalność nierejestrową są zwolnieni z obowiązku wystawiania faktury. Będę jednak musieli wystawić fakturę uproszczoną, jeśli zostaną o to poproszeni. Pytanie co z NIP? Generalnie na fakturze powinien znaleźć się numer identyfikacyjny za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku VAT, czyli właśnie NIP. - Jeśli jednak prowadzący działalność nie jest zarejestrowana do VAT, to nie musi go wykazywać - czytamy w poradniku. Doradcy podatkowi zauważają, że problem nie jest nowy, bo od 2014 r. podatnicy zwolnieni ze względu na niski obrót i niezarejestrowani do VAT mają prawo do wystawiania faktur. Takie sytuacje mogły więc już występować. Już wtedy się zastanawiali się jakby to miało wyglądać w praktyce i do tej pory nie było słychać, że byłyby z tym problemy.

Co z ZUS
Zgodnie z poradnikiem generalnie osoba prowadząca dziełalność nierejestrową nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu. Jeśli jednak taka osoba świadczy dla kogoś usługi, to jej praca może być oskładkowana. Oznacza to, że jesli ktoś sprzedaje swoje własnoręcznie wykonane przedmioty nie podlega ZUS. Gdy jednak świadczy dla kogoś pracę, np. sprząta, prowadzi mu profile społecznościowe, to taka działalność jest oskładkowane. Zdaniem Łukasza Kozłowskiego dobrze, że w broszurze podkreślono, iż jeśli ich działalność polega na świadczeniu usług, będzie to stanowiło tytuł do ubezpieczeń społecznych na takich samych zasadach, jak przy umowach cywilnoprawnych.
Kliknij i pobierz poradnik o działalność nierejestrowej >>

Praw konsumentów nie wolno lekceważyć
Według MPiT działalność nierejestrowa, co do zasady, jest działalnością gospodarczą na gruncie prawa cywilnego. Prowadzący ją mają więc obowiązek respektować prawa konsumentów, w tym wykonywać obowiązki informacyjne, np. w zakresie udzielania informacji o prawie odstąpienia od umowy zawieranej na odległość. Anna Ziemnicka, adwokat, młodszy partner w kancelarii Gekko Taxens M. Sobońska-Szylińska i Wspólnicy zauważa jednak, że mogą się pojawić, np. problemy z przepisami o rękojmi i gwarancji oraz z terminem, w którym będą przedawniały się roszczenia takich osób. ‒ Kodeks cywilny zawiera szerszą definicję przedsiębiorcy - to podmiot prowadzący działalność gospodarczą lub zawodową, ale nie zawiera definicji działalności gospodarczej i działalności zawodowej. - Jeśli w przyszłości sądy w ogóle nie uznają tych osób za prowadzących działalność zawodową i w efekcie nie uznają ich w ogóle za przedsiębiorców, to konsekwencją tego będzie niemożność stosowania w relacji z nimi przepisów Kodeksu cywilnego, chociażby regulacji związanych z przyjęciem, modyfikacją, odwołaniem ofert lub np. utratą uprawnień z tytułu rękojmi – tłumaczy Ziemnicka.

Pozostaje problem z kontrolami
Prawnicy zwracają jeszcze uwagę, że nie wiadomo według jakich przepisów prowadzący działalność nieewidencjonowaną będą mogły być kontrolowane: czy jak osoby fizyczne, czy też będą miały do nich zastosowanie przepisy o ograniczeniu kontroli działalności gospodarczej (rozdz. 5 ustawy ‒ Prawo przedsiębiorców). ‒ Nowe przepisy nie są dobrym rozwiązaniem, nawet jeśli pozwolą w drobnym, niewielkim zakresie „dorobić” do pensji czy renty. To jest wprost otwarta przez ustawodawcę furtka do nadużyć. Taka legalna szara strefa. To niczego nie rozwiązuje i nikomu nie pomaga. Pojawia się za to kolejna grupa, której organy państwa nie będą w stanie skontrolować ‒ uważa Przemysław Hinc doradca podatkowy w PJH Doradztwo Gospodarcze.

Współpraca Grażyna Leśniak

Przepisy nie zabraniają rolnikom (podlegającym ubezpieczeniu w KRUS i nieprowadzącym działalności gospodarczej) zatrudniania do pracy we własnym gospodarstwie rolnym członków swojej rodziny. Nie wymagają również, aby pracownikami były wyłącznie osoby niespokrewnione z pracodawcą.

Rolnik, pomimo iż nie jest przedsiębiorcą, może zostać pracodawcą również np. dla swojego syna czy córki. Zatrudnionemu przez siebie członkowi najbliższej rodziny będziesz musiał wypłacać wynagrodzenie, które dla takiego pracownika będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT). Oznacza to, że w trakcie roku, jako płatnik, będziesz musiał pobierać i odprowadzać od tych wynagrodzeń do urzędu skarbowego zaliczki na PIT. Natomiast po jego zakończeniu Twoim obowiązkiem będzie sporządzenie oraz przekazanie pracownikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu imiennej informacji o wysokości osiągniętych przez tę osobę dochodów oraz o pobranych zaliczkach na podatek, tj. PIT-11. Dodatkowo, powinieneś przekazać do organu podatkowego PIT-4R, czyli roczną deklarację o kwotach zaliczek na podatek pobranych przez tego płatnika. Na podstawie otrzymanego PIT-11 pracownik samodzielnie rozliczy otrzymane dochody w swoim zeznaniu rocznym, czyli zazwyczaj w PIT-37.

Zatrudnienie na umowę zlecenia lub o dzieło

Umowa o pracę nie jest jedynym rozwiązaniem, które możesz wziąć pod uwagę, jeżeli chcesz zatrudnić do pracy w swoim gospodarstwie członków swojej najbliższej rodziny. Rozwiązaniem wartym wzięcia pod uwagę jest zawarcie z taką osobą np. cywilnoprawnej umowy zlecenia czy o dzieło. Wówczas otrzymywane w ramach takiej umowy wynagrodzenia również będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ale na nieco innych zasadach. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) kwalifikują je bowiem nie jako przychody ze stosunku pracy, lecz jako tzw. przychody z innych źródeł. W związku z tym, że w takim przypadku umowę zawierają osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, przy wypłacie wspomnianych wynagrodzeń nie będziesz musiał odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy. Taki obowiązek nie obciąży również zleceniobiorcy (wykonawcy dzieła). Zapłaci on ten podatek, wykazany w swoim zeznaniu, dopiero w ramach rocznego rozliczenia PIT.

Uwaga

Pamiętaj jednak, że nie dotyczy to tzw. małych umów zlecenia i o dzieło (do 200 zł), opodatkowanych 18% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Po pobraniu go przez płatnika zleceniobiorca (pod warunkiem że nie jest jego pracownikiem) nie wykazuje już osiągniętych w związku z daną umową przychodów w rocznym PIT.

Ubezpieczenie w KRUS nie dla pracownika

Formalne zatrudnienie członka rodziny do pracy w gospodarstwie może jednak wpłynąć na jego status przy ubezpieczeniach społecznych. Stanie się tak, jeżeli jako domownik rolnik podlega tego rodzaju ubezpieczeniom w KRUS. Pamiętaj bowiem, że podjęcie zatrudnienia na podstawie umowy o pracę wiąże się z obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalno-rentowym oraz zdrowotnym w ZUS. To zaś oznacza utratę prawa do opłacania ubezpieczenia w KRUS. Podobnie będzie, gdy domownik zostanie zatrudniony w ramach umowy zlecenia, a osiągany z tego tytułu przychód będzie przekraczał miesięcznie kwotę równą połowie minimalnego wynagrodzenia za pracę (czyli w 2018 roku – 1.050 zł brutto). Natomiast wykonywanie umowy o dzieło nie będzie rodzić takich problemów, ponieważ nie powoduje ona konieczności opłacania składek na ZUS.

Zgłoszenie rolników ryczałtowych do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT-UE
Niezależnie od tego , czy rolnik posiada status podatnika Vat czynnego, czy też korzysta ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy, może zostać zobowiązany do rejestracji do celów rozliczenia czynności wewnątrzwspólnotowych. Obowiązek rejestracji jako podatnika Vat-UE ciąży na podatnikach Vat czynnych, którzy zamierzają dokonać transakcji:
- wewnątrzwspólnotowego nabycia (WNT), czy też
- wewnątrzwspólnotowego dostawy towarów (WDT)
(art. 97 ust 1 VATU)
Obowiązek rejestracji dotyczy też podatników innych niż wymienieni w art. 97 ust 1 VATU i osób prawnych niebędących podatnikami, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę 50tys zł (art. 97 ust. 2 VATU). W efekcie rolnik, nabywający z innego kraju UE towary do wartości 50tys zł, nie musi rejestrować się do celów Vat i płacić podatku z tytułu nabycia.
Jeżeli natomiast wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów przekroczą kwotę 50tys zł, wówczas w świetle obowiązujących przepisów rolnik ryczałtowy podlega obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT-UE.
Natomiast gdyby jako podatnik niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny, korzystający ze zwolnienia, dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towar6w na kwotę mniejszą niż 50.000 zł, w6wczas przysługuje mu możliwość zarejestrowania się jako podatnik VAT-UE, mimo braku formalnego obowiązku wynikającego z ustawy (podobnie wskazał dyrektor Izby Skarbowej w Lodzi w interpretacji z 26 lutego 2016 r., sygn. akt IPIPP2/4512-656/15-3/IR). W obu tych przypadkach należy złożyć druk VAT-R z wypełnioną pozycją 60.
Jeżeli nabycie wewnątrzwspólnotowe przekroczy u rolnika ryczałtowego wartość 50.000 zl w roku podatkowym, to obowiązkowa będzie zaplata VAT z tytułu transakcji ponad ten limit. Rozliczenia takiej transakcji trzeba dokonać na deklaracji VAT-8 (obowiązywać będzie krajowa stawka VAT).

Rolnik ryczałtowy może zostać również opodatkowany VAT z tytułu nabycia usług od podmiotu nieposiadającego siedziby lub miejsca zamieszkania w Polsce, jeżeli miejscem świadczenia jest terytorium Polski (art. 28 VATU), a także w· przypadku nabycia nowych środków transportu (np. niektórych maszyn rolniczych).

Wprowadzanie ścieków i wody do wód lub do ziemi oraz opłaty za te usługi wodne
Ustawa z 20.07.2017 r. - Prawo wodne – dalej pr. wod. wprowadziła opłaty za usługi wodne, ustalając zasady naliczania tych opłat oraz górne jednostkowe stawki. Jednocześnie ustawa upoważniła Radę Ministrów do wydania rozporządzenia różnicującego jednostkowe stawki opłat za usługi wodne, w zależności m.in. od wymogów ochrony środowiska, stopnia degradacji poszczególnych obszarów i zasobów, potrzeby zapewnienia szczególnej ochrony zasobów wód podziemnych i wód jezior, a ponadto od potrzeby racjonalnego gospodarowania wodami opadowymi lub roztopowymi.

Rozporządzenie Rady Ministrów z 22.12.2017 r. w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne – dalej r.j.s.o., określiło wysokość tych stawek, a także współczynniki różnicujące, przez które mnoży się te jednostkowe stawki, zależne m.in. od rodzaju ścieków.

Zgodnie z przepis art. 35 ust. 3pkt 5 pr. wod. do usług wodnych zalicza się wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi, obejmujące także wprowadzanie ścieków do urządzeń wodnych, co nie odbiega od analogicznych regulacji funkcjonujących w ubiegłych latach.

Wprowadzanie ścieków do wód stojących jest bezwzględnie zakazane przepisem art. 75 pkt 2 lit. c pr. wod., natomiast w przypadku wprowadzania ścieków do jezior o wodach płynących, na podstawie przepisu art. 276 pr. wod., jednostkowe stawki opłat zmiennych, za ładunek substancji zanieczyszczających wprowadzanych ze ściekami do jezior, mnoży się przez współczynnik 2.

Ilość i skład ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi ustala się w miejscu wylotu ścieków z instalacji służących do ich oczyszczania lub kolektorów eksploatowanych przez podmiot obowiązany do ponoszenia opłaty za usługi wodne z tym, że w przypadku wprowadzania wód chłodniczych wraz z innymi rodzajami ścieków, ilość i skład ścieków ustala się przed ich zmieszaniem.

Wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi podlega opłacie, wymienionej w art. 268 ust. 1 pkt 2 pr. wod., która podobnie jak w przypadku poboru wód, składa się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej. Wysokość opłaty zależna jest od ilości i jakości ścieków wprowadzanych w ramach pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego oraz od rodzaju substancji zawartych w ściekach i ich ilości, a w przypadku wód z obiegów chłodzących elektrowni i elektrociepłowni – od temperatury tych wód.

Przepisem art. 279 pr. wod. z opłat za usługi wodne zwolnione zostało wprowadzanie:

1)
do ziemi – ścieków w celu rolniczego wykorzystania, w przypadku posiadania pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego na takie ich wykorzystanie;

2)
do wód lub do ziemi – wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni, jeżeli ich temperatura nie przekracza +26°C albo różnica między temperaturą wód pobranych i wprowadzanych do wód lub do ziemi pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni jest mniejsza niż 11°C;

3)
do wód lub do ziemi – ścieków będących wodami zasolonymi, jeżeli wartość sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO4) w tych wodach nie przekracza 500 mg/l;

4)
do wód lub do ziemi – wód wykorzystanych na potrzeby chowu i hodowli ryb w obiektach przepływowych, charakteryzujących się poborem zwrotnym, pod warunkiem że ilość i rodzaj substancji w nich zawartych nie przekroczy wartości ustalonych w warunkach wprowadzania ścieków do wód określonych w pozwoleniu wodnoprawnym;

5)
do wód lub do ziemi – wód wykorzystanych, odprowadzanych z obiektów chowu i hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej, o ile produkcja tych ryb oraz tych organizmów, rozumiana jako średnioroczny przyrost masy tych ryb oraz tych organizmów w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego, nie przekracza 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów rybnych tego obiektu w jednym roku danego cyklu produkcyjnego.

Ponadto przepisem art. 279a pr. wod. (wprowadzony ustawą z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy Prawo wodne) ustawodawca postanowił, że jeżeli wysokość opłaty nie przekracza 20 zł, podmioty nie wnoszą tej opłaty i nie otrzymują informacji o jej wysokości.

Wysokość opłaty stałej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach (365 lub stosownie do ilości dni obowiązywania pozwolenia, jeżeli nie obejmuje ono całego roku) i określonej w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalnej ilości ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, wyrażonej w m3/s. Dotyczy to również wód pochłodniczych odprowadzanych z innych zakładów niż elektrownie i elektrociepłownie. Jednostkowa stawka opłaty stałej za określoną w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalną ilość ścieków wprowadzanych do wód lub do ziemi, przepisem § 10 ust. 1 r.j.s.o., została ustalona w wysokości 250 zł na dobę za 1 m3/s ścieków.

Wysokość opłaty zmiennej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty i wyrażonej w kg ilości substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi. Przepis § 10 r.j.s.o., jednostkowe stawki opłaty zmiennej zróżnicował dla rodzajów ścieków i ustalił za 1 kg substancji wyrażonych jako wskaźnik:

–
pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5) w wysokości 4,28 zł, ze współczynnikiem 0,3 dla ścieków bytowych; 0,4 dla ścieków komunalnych wprowadzanych urządzeniami do realizacji zadań własnych gminy; ze współczynnikiem 1 dla ścieków przemysłowych oraz 0,5 dla ścieków innych;

–
chemicznego zapotrzebowania tlenu w wysokości 1,71 zł, ze współczynnikiem 0,4 dla ścieków bytowych; 0,5 dla ścieków komunalnych wprowadzanych urządzeniami do realizacji zadań własnych gminy; ze współczynnikiem 1 dla ścieków przemysłowych oraz 0,7 dla ścieków innych;

–
zawiesiny ogólnej w wysokości 0,52 zł;

–
sumy chlorków i siarczanów (Cl+SO4) w wysokości 0,050 zł, przy czym dla obszaru działania RZGW w Gdańsku w wysokości 0,0142 zł.

Przy ustalaniu wysokości opłaty za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi bierze się pod uwagę tę substancję wyrażoną jako wskaźnik, która powoduje opłatę najwyższą. Za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków będących wodami zasolonymi opłatę ponosi się za sumę chlorków i siarczanów (Cl+SO4).

Jednostkowe stawki opłaty zmiennej za 1 kg substancji wprowadzanych ze ściekami do wód lub do ziemi ustalono w wysokości 45,55 zł za 1 kg fenoli lotnych oraz 124,56 zł za 1 kg heksachlorocykloheksanu (HCH), tetrachlorometanu (czterochlorku węgla – CCl4), pentachlorofenolu (PCP), aldryny, dieldryny, endryny, izodryny, heksachlorobenzenu (HCB), heksachlorobutadienu (HCBD), trichlorometanu (chloroformu – CHCl3), 1,2-dichloroetanu (EDC), trichloroetylenu (TRI), tetrachloroetylenu (nadchloroetylenu – PER), trichlorobenzenu (TCB), rtęci, kadmu, cynku, miedzi, niklu, chromu, ołowiu, arsenu, wanadu i srebra.

Do ustalenia opłaty ilość substancji zawartych w ściekach pomniejsza się o ilość tych substancji zawartych w pobranych wodach, których zużycie spowodowało powstanie tych ścieków.

Podmiotowi wprowadzającemu do wód lub do ziemi mieszaninę złożoną ze ścieków powstałych w związku z prowadzoną przez niego działalnością handlową, przemysłową, składową, transportową lub usługową oraz za zmierzoną ilość ścieków pochodzących od innego podmiotu, ustalana jest opłata, która stanowi sumę opłat za poszczególne rodzaje ścieków, z uwzględnieniem ich ilości i rodzajów oraz określonych współczynników różnicujących.

W przypadku ścieków z chowu lub hodowli ryb, z obiektów przepływowych, opłata za wprowadzanie tych ścieków do wód lub do ziemi ustalana jest na podobnych zasadach i przy zastosowaniu tych samych jednostkowych stawek opłaty. Do ustalenia wysokości opłaty bierze się pod uwagę tę substancję, która powoduje opłatę najwyższą (art. 278 ust. 1a pr. wod.), wybraną z trzech substancji wyrażonych jako wskaźnik: pięciodobowego biochemicznego zapotrzebowania tlenu (BZT5), lub chemicznego zapotrzebowania tlenu, lub zawiesiny ogólnej.

W przypadku ścieków odprowadzanych ze stawów o wodzie stojącej, opłata zależy od wielkości produkcji ryb lub innych organizmów wodnych, wyprodukowanych w tych stawach i ponoszona jest w postaci ryczałtu, wynoszącego 0,272 zł za każde rozpoczęte 100 kg przyrostu masy ryb lub innych organizmów wodnych w ciągu cyklu produkcyjnego w tych stawach, ponad średnioroczny przyrost masy w poszczególnych latach cyklu produkcyjnego przekraczający 1500 kg z 1 ha powierzchni użytkowej stawów, w jednym roku danego cyklu.

Podmiot ponoszący opłatę w postaci zryczałtowanej za wprowadzanie do wód lub do ziemi ścieków z chowu lub hodowli ryb oraz innych organizmów wodnych w stawach o wodzie stojącej wnosi tę opłatę bez wezwania w terminie 2 miesięcy po zakończeniu cyklu produkcyjnego w tych stawach, obejmującego okres od dnia 1 maja roku rozpoczynającego cykl do dnia 30 kwietnia roku następnego.

Wprowadzanie do wód lub do ziemi wód pochodzących z obiegów chłodzących elektrowni lub elektrociepłowni, na podstawie przepisu art. 270 ust. 12 pr. wod. podlega tylko opłacie zmiennej uzależnionej od temperatury tych wód. Przepisem § 10 ust. 10 r.j.s.o. jednostkowa stawka opłaty za 1 dam3 wód pochłodniczych wprowadzanych do wód lub do ziemi została ustalona w wysokości 0,68 zł jeżeli temperatura jest wyższa niż +26°C ale nie przekracza +32°C; w wysokości 1,36 zł jeżeli temperatura mieści się w granicach od +32°C do +35°C oraz w wysokości 4,24 zł jeżeli temperatura jest wyższa niż +35°C.

W przypadku odprowadzana ścieków bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego albo pozwolenia zintegrowanego, lub odprowadzania ścieków z przekroczeniem warunków określonych w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym, przepis art. 280 pr. wod. przewiduje opłatę podwyższoną. Opłata podwyższona za odprowadzanie ścieków bez wymaganego pozwolenia wynosi 500% opłaty zmiennej za wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi. Wysokość opłaty podwyższonej za przekroczenie warunków ustalonych w pozwoleniu zależy od ilości, stanu i składu ścieków albo minimalnej procentowej redukcji stężeń substancji zanieczyszczających w procesie oczyszczania ścieków, a w przypadku ścieków przemysłowych, dopuszczalnej ilości substancji zanieczyszczających oraz dopuszczalnej masy substancji – stosownie do warunków określonych w pozwoleniu. Opłatę podwyższoną ustala właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska. Wysokość jednostkowych stawek opłaty podwyższonej określa rozporządzenie Rady Ministrów z 27.12.2017 r. w sprawie ustalania opłat podwyższonych za przekroczenie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi. Stosownie do przepisu art. 296 pr. wod. termin płatności opłaty podwyższonej za przekroczenie warunków określonych w pozwoleniu, może być odroczony na wniosek podmiotu zobowiązanego do uiszczenia tej opłaty, jeżeli realizuje on terminowo przedsięwzięcie inwestycyjne, którego wykonanie zapewni usunięcie przyczyn ponoszenia tej opłaty w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia złożenia wniosku.

Przepis art. 35 ust. 3 pkt 7 pr. wod. do usług wodnych zalicza odprowadzanie do wód lub do urządzeń wodnych - wód opadowych lub roztopowych, ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo w systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast, przy czym część pierwsza tego przepisu dotyczy wód opadowych ujętych w systemy kanalizacji deszczowej, nie tylko z terenów znajdujących się w granicach administracyjnych miast. Część druga jest przepisem martwym, bowiem wody odprowadzone do systemu kanalizacji zbiorczej, po zmieszaniu się ze ściekami, będą odprowadzane z tej kanalizacji nie jako wody opadowe lub roztopowe, ale jako ścieki.

Zgodnie z przepisem art. 268 ust. 1 pkt 3 lit. a pr. wod. opłaty pobierane są wyłącznie za odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych do wód czyli do zasobów wodnych, w rozumieniu przepisów art. 18-26 pr. wod. Opłaty nie są pobierane za odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych do urządzeń wodnych bezodpływowych, czyli takich, którymi te wody nie dopłyną do wód.

Za odprowadzanie do wód wody opadowej lub roztopowej ujętej w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej, wysokość opłaty stałej ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i określonej w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalnej ilości wody odprowadzanej do wód, wyrażonej w m3/s. Opłata stała jest ustalana dla okresu rocznego, w związku z czym jako czas wyrażony w dniach przyjmuje się 365 dni w roku. Krótszy okres występuje wówczas, gdy w trakcie danego roku następuje rozpoczęcie lub zakończenie odprowadzania wód. Jednostkowa stawka opłaty stałej, przepisem § 6 r.jed.st.op., została ustalona na 2,5 zł na dobę za 1 m3/s maksymalnej ilości określonej w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym.

Wysokość opłaty zmiennej ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, ilości odprowadzonych wód w m3 i czasu wyrażonego w latach. Jednostkowa stawka opłaty zmiennej przepisem § 8 r.j.s.o., została uzależniona od istnienia urządzeń, które zostały wykonane w celu retencjonowania wody z terenów uszczelnionych oraz pojemności tych urządzeń w stosunku do wielkości odpływu rocznego z terenów uszczelnionych. Jednostkowe stawki opłaty zmiennej za odprowadzanie do wód wody opadowej lub roztopowej ustalono w wysokości: 0,75 zł za 1 m3 na 1 rok, gdy brak jest urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych; 0,625 zł za 1 m3 na 1 rok, z urządzeniami do retencjonowania wody o pojemności do 10% odpływu rocznego; 0,50 zł za 1 m3 na 1 rok, z urządzeniami do retencjonowania wody o pojemności powyżej 10% odpływu rocznego; 0,375 zł za 1 m3 na 1 rok, z urządzeniami do retencjonowania wody o pojemności powyżej 20% odpływu rocznego; 0,075 zł za 1 m3 na 1 rok, z urządzeniami do retencjonowania wody o pojemności powyżej 30% odpływu rocznego z terenów uszczelnionych.

Art. 35 ust. 3pkt 8 pr. wod., do usług wodnych zalicza trwałe odwadnianie gruntów, obiektów lub wykopów budowlanych oraz zakładów górniczych, a także odprowadzanie do wód - wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast.

Przepisy pr. wod. nie przewidują opłat za trwałe odwadnianie gruntów, obiektów lub wykopów budowlanych a jedynie za odprowadzanie do wód - wód pochodzących z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast. Usługa ta nie została ograniczona wyłącznie do wód odprowadzanych systemem kanalizacji deszczowej, zatem należy przyjąć, że obejmuje ona również wody odprowadzane innymi urządzeniami, w tym rowami ziemnymi.

W myśl przepisu art. 271 ust. 4 pr. wod., wysokość opłaty stałej za odprowadzanie do wód wody pochodzącej z odwodnienia gruntów w granicach administracyjnych miast ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, czasu wyrażonego w dniach i określonej w pozwoleniu wodnoprawnym albo w pozwoleniu zintegrowanym maksymalnej ilości wody odprowadzanej do wód, wyrażonej w m3/s. Jednostkowa stawka opłaty stałej, przepisem § 7 r.j.s.o., została ustalona na 0,35 zł na dobę za 1 m3/s maksymalnej ilości określonej w pozwoleniu. Opłaty zmiennej za ten rodzaj usługi wodnej ustawa nie przewiduje.

Za usługi wodne wymienione w art. 35 ust. 3 pkt 2, 3, 4 i 9 pr. wod., ustawa nie przewiduje opłat stałych ani zmiennych, chociaż informacje o tych usługach mają istotne znaczenie przy ustalaniu wysokości jednostkowych stawek opłat oraz współczynników różnicujących.

Wysokość opłat za usługi wodne ustalają Wody Polskie oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne, w formie informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty. Podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne opłatę stałą wnosi na rachunek bankowy Wód Polskich w 4 równych ratach kwartalnych, nie później niż do końca miesiąca następującego po upływie każdego kwartału. Przepis art. 272 ust. 18 pr. wod. ustalający obowiązek wniesienia opłaty w terminie 14 dni od dnia, w którym doręczono mu informację o wysokości opłaty, w mojej ocenie dotyczy opłaty zmiennej. Od informacji o wysokości opłaty podmiotowi przysługuje prawo złożenia reklamacji do właściwego organu Wód Polskich, który w wyniku rozpatrzenia tej reklamacji ustala wysokość opłaty w drodze decyzji. Decyzja taka jest wydawana również wówczas, gdy podmiot obowiązany do ponoszenia opłat za usługi wodne nie wniesie opłaty w terminie. Od decyzji ustalającej wysokość opłaty przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Złożenie reklamacji, jak i skargi, nie wstrzymuje obowiązku wniesienia opłaty. W przypadku uznania reklamacji nadpłacona kwota zostaje podmiotowi zwrócona.

Nowe Prawo wodne – wybrane akty prawa miejscowego stanowione przez organy jednostek samorządu terytorialnego
1.01.2018 r. wchodzi w życie zasadnicza część ustawy z 20.07.2017 r. – Prawo wodne. Wśród jej regulacji znalazły się zarówno przepisy, które będą podstawą do stanowienia przez organy jednostek samorządu terytorialnego aktów prawa miejscowego, jak i te, które będą podstawą utrzymania w mocy m.in. dotychczas podjętych uchwał. Przedmiotem niniejszego komentarza są trzy uchwały: 1) uchwała rady gminy w sprawie powszechnego korzystania z wód powierzchniowych innych niż publiczne śródlądowe wody powierzchniowe, morskie wody wewnętrzne oraz wody morza terytorialnego; 2) uchwała rady powiatu (miasta) w sprawie istotnych dla wspólnoty samorządowej problemów gospodarki wodami; 3) uchwała rady powiatu w sprawie strefy ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych. Jest to temat bez wątpienia bardzo ważny dla samorządów.


Nowa ustawa z 20.07.2017 r. – Prawo wodne (Dz.U. poz. 1566) – dalej pr. wod. 2017 – istotnie przebudowuje system gospodarowania wodami, powołując do życia nowy podmiot – Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie, wykonujące liczne zadania i kompetencje nadane przepisami ustawy. Oprócz tych szczególnie widocznych zmian ustawa znacząco modyfikuje kompetencje organów jednostek samorządu terytorialnego do stanowienia aktów prawa miejscowego.

Komentarz jest sformułowany w czasie przyszłym, ponieważ został przygotowany do opublikowania przed wejściem nowego Prawa wodnego w życie.

1.Uchwała rady gminy w sprawie powszechnego korzystania z wód powierzchniowych
Zgodnie z art. 32 ust. 1 pr. wod. 2017 każdemu będzie przysługiwać „prawo do powszechnego korzystania z publicznych śródlądowych wód powierzchniowych, morskich wód wewnętrznych oraz z wód morza terytorialnego 1 , jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej”. Według art. 32 ust. 2 pr. wod. 2017 „powszechne korzystanie z wód służy do zaspokajania potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego, bez stosowania specjalnych urządzeń technicznych, a także do wypoczynku, uprawiania turystyki, sportów wodnych oraz, na zasadach określonych w przepisach odrębnych, amatorskiego połowu ryb”.

Jest to regulacja analogiczna to tej, która znajduje się w art. 34 ust. 1 i 2 obecnie obowiązującej ustawy z 18.07.2001 r. – Prawo wodne (Dz.U. z 2017 r. poz. 1121) – dalej pr. wod. 2001. W art. 35 ust. 1 pr. wod. 2001 wskazano bowiem, że „rada powiatu może, w drodze uchwały, w celu zaspokajania niezbędnych potrzeb społecznych wprowadzić powszechne korzystanie, służące zaspokajaniu potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego, z wód powierzchniowych innych niż wymienione w art. 34 ust. 1, ustalając jednocześnie dopuszczalny zakres tego korzystania”. Artykuł 35 ust. 2 pr. wod. 2001 stanowi zaś, że w przypadku wydania takiego aktu „właścicielowi wody przysługuje z budżetu powiatu odszkodowanie na warunkach określonych w ustawie”.

W nowym Prawie wodnym kompetencja ta, w nieco zmienionej formie, przejdzie na radę gminy. Zgodnie z art. 32 ust. 3 pr. wod. 2017 organ ten będzie mógł wprowadzić, w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego, powszechne korzystanie z wód powierzchniowych innych niż wymienione w art. 32 ust. 1 pr. wod. 2017, służące zaspokajaniu wyłącznie potrzeb osobistych, gospodarstwa domowego lub rolnego i ustalić dopuszczalny zakres tego korzystania.

Oznacza to, po pierwsze, usunięcie nieco enigmatycznej przesłanki „celu zaspokajania niezbędnych potrzeb społecznych”, koniecznej dla ważności podjętej uchwały. Po drugie, jasno określono, że uchwała jest aktem prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 pr. wod. 2017 w przypadku wprowadzenia na zasadach określonych w art. 32 ust. 3 pr. wod. 2017 powszechnego korzystania z wód właścicielowi wód będzie przysługiwać z budżetu gminy odszkodowanie na warunkach określonych w art. 469 pr. wod. 2017.

Stosowanie obowiązujących obecnie przepisów w tym zakresie nie było zbyt popularne wśród właściwych rad powiatów. Możliwe, że w przyszłości, ze względu na większą liczbę organów, które będą mogły podejmować owe uchwały (oraz, jak się wydaje, większą styczność tych organów z konkretnymi przypadkami i potrzebami korzystania z wód niebędących wodami publicznymi), ten sposób regulowania korzystania z wód stanie się bardziej rozpowszechniony.

2.Uchwała rady powiatu w sprawie istotnych dla wspólnoty samorządowej problemów gospodarki wodami
Zgodnie z art. 250 ust. 10 pr. wod. 2017 „kierownik nadzoru wodnego [jeden z organów właściwych w sprawie gospodarowania wodami, zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 6 pr. wod. 2017] przedstawia właściwej radzie powiatu (miasta) roczne sprawozdanie z działań podejmowanych na terenie powiatu”. Natomiast zgodnie z art. 250 ust. 12 pr. wod. 2017 rada powiatu (miasta) na podstawie powyższego sprawozdania „może określić, w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego, istotne dla wspólnoty samorządowej problemy gospodarowania wodami”.

Jest to nowa kompetencja prawotwórcza, która rodzi jednak kilka problemów 2 . Po pierwsze, skoro jest to akt prawa miejscowego, to zgodnie z dominującą opinią doktryny powinien zawierać normy abstrakcyjne i generalne (ponieważ, zgodnie z Konstytucją, akt prawa miejscowego jest prawem powszechnie obowiązującym). Uchwała wydaje się natomiast mieć charakter opinii. Kłopot ten mógłby zostać rozwiązany, gdyby ustawa wprost wiązała z uchwałą jakieś obowiązki, np. dla Wód Polskich, związane chociażby z koniecznością składania raportów dotyczących zaradzania lub planów zaradzenia owym istotnym problemom gospodarowania wodami. Artykuł 250 pr. wod. 2017 milczy jednak na ten temat, uchwała nie jest też wymieniona w katalogu dokumentów planistycznych z art. 315 pr. wod.2017. Kwestia ta nie została rozwinięta również w uzasadnieniu do projektu ustawy 3 .

3.Uchwała rady powiatu w sprawie strefy ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych
Na gruncie obowiązujących przepisów urządzenia pomiarowe służb państwowych podlegają ochronie na zasadach określonych w art. 107 pr. wod. 2001. Obejmują one zakazy wprost wynikające z ustawy, ale także te, które wynikają z ustanowienia przez starostę w drodze decyzji strefy ochronnej urządzeń pomiarowych.

Także zgodnie z art. 382 ust. 1 pr. wod. 2017 urządzenia pomiarowe służb państwowych będą podlegać ochronie na warunkach określonych w przepisach ustawy. Również pozostałe regulacje nowego Prawa wodnego odnoszące się do stref ochronnych będą podobne do uregulowań obecnego Prawa wodnego, zmieni się natomiast organ ustanawiający taką strefę oraz forma prawna, w jakiej jest ona ustanawiana.

Zgodnie z art. 366 pr. wod. 2017 „ilekroć w rozdziale 2 [czyli obejmującym art. 382] jest mowa o «służbach państwowych”, rozumie się przez to państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących oraz państwową służbę hydrogeologiczną”.

Oprócz zakazów wskazanych w art. 382 ust. 2 pr. wod. 2017 (wynikających wprost z ustawy) w art. 382 ust. 4 pr. wod. 2017 określono, że w celu zapewnienia reprezentatywności dokonywanych pomiarów lub obserwacji będą mogły być ustanawiane „strefy ochronne urządzeń pomiarowych służb państwowych stanowiące obszary, na których obowiązują zakazy, nakazy lub ograniczenia w zakresie użytkowania gruntów oraz korzystania z wód”. Ponadto zgodnie z art. 382 ust. 5 pr. wod. 2017 na obszarach stref ochronnych urządzeń pomiarowych służb państwowych będzie mogło zostać zakazane „wznoszenie obiektów budowlanych oraz wykonywanie robót lub czynności, które mogą spowodować czasowe lub trwałe zaburzenie reprezentatywności pomiarów i obserwacji, a w szczególności:

1)
w odległości 30 m od urządzeń pomiarowych – wznoszenie wszelkich obiektów budowlanych, sadzenie drzew lub krzewów oraz sztuczne zraszanie upraw;

2)
w odległości od 30 do 500 m od urządzeń pomiarowych – wznoszenie zwartej zabudowy piętrowej oraz sadzenie drzew w zwartych zespołach”.

Zgodnie z art. 382 ust. 6 pr. wod. 2017 „na obszarach stref ochronnych urządzeń pomiarowych służb państwowych może być nakazane usunięcie drzew lub krzewów”.

Strefę ochronną urządzeń pomiarowych służb państwowych będzie ustanawiać – w drodze uchwały będącej aktem prawa miejscowego – rada powiatu „na wniosek właściwej służby państwowej, określając zakazy, nakazy lub ograniczenia oraz obszary, na których obowiązują” (art. 382 ust. 7 pr. wod. 2017). Powyższy wniosek powinien zawierać „propozycje granic strefy ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych wraz z planem sytuacyjnym oraz propozycje dotyczące zakazów lub nakazów w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wód”.

Mimo znaczącej zmiany stanu prawnego warto przywołać wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 6.11.2012 r., II SA/Wr 494/12, CBOSA, zgodnie z którym „strefę ochronną urządzeń pomiarowych powinien stanowić zwarty obszar w kształcie koła wokół urządzeń pomiarowych, wydzielony z większego obszaru, którego granice stanowi obwód koła”. Pogląd ten nie wydaje się niepodważalny, w szczególności w sytuacji, gdy właściwości i okoliczności dotyczące określonego obszaru będą uzasadniały ustalenie strefy o nietypowym kształcie (co może wymagać wiedzy specjalistycznej i zwrócenia się do wnioskodawcy – jako jednostki wyspecjalizowanej – o dodatkowe informacje).

W dalszej części przywołanego wyżej wyroku sąd stwierdził, że wyłączenie spod nakazów, zakazów i ograniczeń niektórych nieruchomości doprowadziło w stanie faktycznym rozpatrywanej sprawy do utworzenia strefy niespełniającej wymogów obszaru ochronnego. W przyszłym stanie prawnym wyłączenie niektórych działek ze strefy wydaje się możliwe w sytuacjach, w których zabudowa niektórych działek w ramach strefy nie będzie miała znaczenia dla funkcjonowania urządzeń pomiarowych, i zostanie odpowiednio uzasadnione.

Nie jest jasne, czy rada powiatu musi ustanowić strefę ochroną, jeżeli wystąpi o to państwowa służba (ustawodawca użył sformułowania „ustanawia”, co sugeruje obowiązek). Wydaje się natomiast, że propozycje granic stref i zakazów lub nakazów zawarte w owym wniosku nie mają mocy wiążącej i decydując się na ustalenie strefy, rada zachowuje w tym zakresie swobodę, o ile odpowiednio uzasadni swoje rozstrzygnięcie. Dotyczy to zarówno ograniczenia stref i nakazów oraz zakazów względem wniosku, jak i ich rozszerzenia.

Za szkody poniesione w związku z udostępnieniem gruntu na potrzeby budowy urządzeń pomiarowych służb państwowych oraz w związku z wprowadzeniem w strefie ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych zakazów, nakazów lub ograniczeń w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wód właścicielowi nieruchomości położonej w tej strefie będzie przysługiwać odszkodowanie od właściwej służby państwowej na zasadach określonych w art. 471 pr. wod. 2017.

Zgodnie z art. 565 ust. 5 pr. wod. 2017 do dnia wejścia w życie aktów prawa miejscowego wydanych na podstawie art. 382 ust. 7 pr. wod. 2017 dotychczasowe decyzje wydane na podstawie art. 107 ust. 6 pr. wod. 2001 zachowają moc i będą mogły być zmieniane na podstawie tych przepisów.

4.Odpowiednie uzasadnienie uchwał
Choć ustawodawca nie wprowadził w żadnej ustawie obowiązku należytego uzasadniania uchwał, to jednak istnienie takiego obowiązku przyjmuje znaczna część sądów administracyjnych. W szczególności przyjmuje się, że z powodu braku odpowiedniego uzasadnienia uchwały będącej aktem prawa miejscowego niekiedy jest niemożliwe przeprowadzenie badania jej zgodności z prawem, co oznacza w konsekwencji jej nieważność (nawet gdyby same przepisy uchwały ostatecznie były zgodne z upoważnieniem ustawowym) 4 .

Mając na uwadze dotychczasowe orzecznictwo, należy zasugerować odpowiednie uzasadnianie uchwał, które będą podejmowane na podstawie nowego Prawa wodnego. Dotyczy to w szczególności tych uchwał, które będą ograniczały uprawnienia osób do korzystania z gruntów lub wód.

5.Podsumowanie
Wejście w życie nowego Prawa wodnego wiąże się z przyznaniem organom jednostek samorządu terytorialnego nowych kompetencji prawotwórczych. Dokładna analiza i prawidłowe stosowanie nowych przepisów będą miały znaczenie w szczególności tam, gdzie obecnie obowiązująca ustawa przewiduje uregulowanie danych spraw w sposób zbliżony, lecz różniący się w niektórych elementach.

Grzyby z rodzaju Fusarium w kukurydzy. O czym powienieneś wiedzieć?

Uprawa kukurydzy, choć popularna w naszym kraju, w praktyce może być bardzo trudna, a to za sprawą szkodników (np. omawianej na łamach magazynu omacnicy), a także grzybów z rodziny Fusuarium. Dowiedz się, jak sobie radzić ze zgorzelą siewek oraz fuzariozami łodyg i kolb.

Plantacjom kukurydzy w Polsce zagraża około 400 patogenów, wśród których szczególnie liczne są grzyby z rodzaju Fusarium. Są to jedne z najgroźniejszych patogenów pojawiających się na plantacjach kukurydzy odpowiedzialne za pojawianie się trzech chorób:

zgorzeli siewek,
fuzariozy kolb i
fuzariozy łodyg.
Grzyby z tego rodzaju są wszędobylskie, gdyż mogą zimować w glebie, na porażonych resztkach roślinnych (kukurydzy i zbóż), na chwastach jednoliściennych, ale także mogą być przenoszone na okrywach owocowo-nasiennych ziarniaków. Na rośliny kukurydzy dostają się bezpośrednio z miejsc spoczynku, a także poprzez wiatr, wodę, fragmenty gleby oraz owady i zwierzęta.

Zgorzel siewek

Zgorzel siewek to choroba pojawiająca się bezpośrednio na początku wegetacji. Jej pojawieniu się sprzyja chłodna i deszczowa wiosna, która wydłuża okres kiełkowania i wschodów roślin. Ponadto może się ujawniać:

wskutek zbyt głębokiego siewu,
w czasie przedłużającej się stagnacji wody na polach, a także
krótkotrwałego zalania plantacji, gdy nadmiar wody w środowisku glebowym wypłukuje bądź rozcieńcza zaprawę fungicydową, jaka z reguły jest stosowana odgórnie wraz z zakupem kwalifikowanego materiału siewnego.
Choroba ta uszkadza bądź niszczy pęczniejące oraz kiełkujące ziarniaki. Gdy silnie je porazi, wówczas tworzą się na nich brunatne plamy, które szybko się powiększają. Patogen wnika do wnętrza ziarniaka i uszkadza jego bielmo i zarodek. Często dochodzi także do pęknięcia ziarna i wtórnych infekcji grzybowych oraz bakteryjnych. Gdy ziarniak zdąży wytworzyć kiełek, wówczas ten zwykle zamiera.

Zgorzel może porażać rośliny także na etapie siewek i młodych roślin rozwijających 1–4 liści. Wówczas u podstawy łodygi tworzy się ciemniejsza plamka, która stopniowo się powiększa. Grzyb, rozrastając się wewnątrz łodygi powoduje silne jej przewężenie się oraz nekrozę. Roślina z uszkodzonymi wiązkami przewodzącymi nie jest w stanie pobierać wody i substancji odżywczych z korzeni, dlatego więdnie, żółknie i zamiera, a także łamie się w miejscu powstania przewężenia. Skutkiem pojawienia się zgorzeli siewek jest:

brak wschodów (zgorzel przedwschodowa) bądź
wypadanie siewek i młodych roślin (zgorzel powschodowa).
Choroba najczęściej ma charakter placowy, lecz gdy liczniej się pojawia, wówczas może przyczyniać się do znacznego spadku obsady roślin, a w ekstremalnych sytuacjach wymusza przesiewy. Niezaprawione ziarno siewne kukurydzy jest szczególnie narażone na pojawianie się choroby.

Zgorzel siewek to groźna choroba, z którą jednak poradzono sobie dość skutecznie, stosując odgórnie zaprawy nasienne. Gdy się pojawia, nie zawsze prowadzi do całkowitego zamarcia roślin. Słabiej porażone rosną dalej, ale ten wzrost jest już znacząco ograniczony, gdyż grzybnia stopniowo przerasta tkanki od wewnątrz. Takie rośliny są niższe od pozostałych i bardziej chlorotyczne, ale najważniejsze jest to, że zawierając już w sobie patogeny, wykazują już objawy chorobowe typowe dla fuzariozy łodyg, którą fachowo określa się mianem zgnilizny korzeni i zgorzelą podstawy łodygi.

Fuzarioza łodyg

Fuzarioza łodyg rozwija się jednak zwykle z niezależnej infekcji, której w szczególności sprzyja uszkodzenie łodyg lub korzeni przez szkodniki, zwłaszcza larwy stonki kukurydzianej oraz omacnicę prosowiankę. Grzyb może infekować rośliny na różnym etapie ich rozwoju, przy czym im wcześniej to zrobi, tym późniejsze straty w plonach będą większe. Przy wczesnym porażeniu już od lipca rośliny mogą wykazywać objawy chlorozy, a ich liście zaczynają zamierać od dołu ku górze rośliny. W pełni wegetacji zaschnięte rośliny są bardzo dobrze widoczne na tle soczystej zieleni pozostałych. Im większa liczba zaschniętych roślin w okresie lipca i na początku sierpnia, tym większe straty w plonie i jakości kiszonki oraz ziarna. Choroba zazwyczaj przesuwa się od dołu ku górze rośliny, opanowując kolejne międzywęźla i węzły.

Jeżeli jednak zarodniki grzyba zostaną zawleczone w górne partie roślin wraz z gąsienicami omacnicy prosowianki (mogą być wektorami grzyba), to infekcja rozpoczyna się od tego miejsca i przesuwa w górę i w dół. Główne objawy chorobowe fuzariozy łodyg to rozkładające się tkanki, skutkujące zakłóceniem bądź całkowitym wstrzymaniem transportu wody z korzeni do nadziemnych części roślin.

Im wcześniej dojdzie do tego typu uszkodzenia wiązek, tym rośliny będą bardziej osłabione, a tym samym będą cechowały się gorszymi parametrami plonu, m.in. zdrobnieniem ziarna. Silny rozpad tkanek łodyg, łącznie z węzłami prowadzi do przewracania się całych roślin na glebę, co utrudnia, a niekiedy uniemożliwia zbiór plonu. Objaw ten pojawia się niezależnie od tego, czy omacnica prosowianka żerowała w łodygach, niemniej jednak częściej występuje na plantacjach silniej opanowanych przez tego szkodnika. Dodatkowym objawem fuzariozy łodyg jest uszkodzenie nasady kolby, wskutek czego grzyb blokuje transport wody i substancji odżywczych z łodygi do tego organu. Ziarniaki wówczas już nie są wypełniane, lecz tylko dosychają pozbawiane odżywiania. Cała kolba zwiesza się czubkiem w dół, co jest identycznym objawem z żerowaniem omacnicy prosowianki, z tą różnicą, że nie widać śladów żerowania szkodnika. Na nasadzie kolby obserwuje się zamierające tkanki, w tym białawą lub różowawą grzybnię.

Fuzarioza kolb

Fuzarioza łodyg to jedna z najgroźniejszych chorób kukurydzy w Polsce, ale częściej występującą i bardzo groźną, jeżeli licznie się pojawi, jest fuzarioza kolb. Choroba ta rozwija się od lipca, gdy na zewnątrz ukażą się pierwsze zawiązki kolb. Zarodniki, dostając się na liście okrywowe, a najczęściej na świeże znamiona i odsłonięte ziarniaki dokonują infekcji.

Uwaga

Sprzyja im żerowanie omacnicy prosowianki, piętnówek, słonecznicy orężówki, chrząszczy urazka kukurydzianego i stonki kukurydzianej, które przegryzając znamiona, odsłaniają ziarniaki, na które padają zarodniki bądź są zawleczone razem ze szkodnikami.

Choroba może także rozwinąć się z fuzariozy łodyg, gdy grzybnia z łodygi przerośnie do kolby. Skutkiem wczesnego pojawu fuzariozy kolb może być zamieranie i gnicie zawiązków kolb. Gdy grzybnia opanuje świeże znamiona zanim rozpocznie się pylenie, może obniżyć jakość i efektywność zapylania. Skutkiem porażenia znamion może być późniejsze słabsze zaziarnienie kolb i zdrobnienie ziarna powodujące spadek plonu. Gdy zarodniki grzybów fuzaryjnych dostaną się na kolby, gdy te już mają wykształcone ziarniaki będące w fazie mlecznej lub woskowej dojrzałości, wówczas dochodzi zwykle do ich przebarwienia się, słabego wypełnienia, a czasem także pękania, co powoduje infekcje wtórne, m.in. przez bakterie odpowiedzialne za gnicie tkanek. Kolba, w tym poszczególne ziarniaki pokrywa dodatkowo biaława, różowawa lub czerwonawa grzybnia.

Przy wczesnym i silnym pojawieniu się fuzariozy kolb obserwuje się przedwczesne zasychanie kolb oraz lokalnie szczególnie niepożądane zjawisko, jakim jest porastanie ziarna jeszcze przed zbiorem kolb, które powstaje w wyniku zaburzeń metabolicznych w poszczególnych ziarniakach. Patogen obok ziarniaków może porażać również rdzeń kolby i nasadę tego organu, prowadząc do zakłócenia w transporcie wody i substancji odżywczych. Wskutek pojawienia się fuzariozy kolb zmniejsza się wysokość oraz pogarsza jakość plonu ziarna.

Art. 613 KC
I.Znaczenie umowy kontraktacji
1.
Umowa kontraktacji odgrywała istotną rolę w okresie gospodarki nakazowo-rozdzielczej, gdzie stanowiła instrument prawny skupu produktów rolnych od rolników indywidualnych. Przed nowelą z 28.07.1990 r. kontraktującym mogła być bowiem tylko jednostka gospodarki uspołecznionej, zaś ceny skupu produktów rolnych ustalała Rada Ministrów 528 . Przemiany gospodarcze spowodowały spadek znaczenia umowy kontraktacji w obrocie, a jej miejsce zajęła umowa dostawy.

2.
Obecnie należy dostrzec wzrost zainteresowania producentów rolnych tą formą prawną. Na zjawisko to mają wpływ nowe formy prawne współdziałania i kooperacji w rolnictwie, w szczególności prawne uregulowanie zasad tworzenia i funkcjonowania grup producentów rolnych (ustawa z 15.09.2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw 529 ), dla których prawna forma kontraktacji produktów rolnych wydaje się idealnie dopasowana dla realizacji celów grupy, także z uwagi na możliwość ograniczenia ryzyka producentów rolnych za ekonomiczne rezultaty umowy.

Nadto umowa kontraktacji stała się prawnym instrumentem oddziaływania na organizację niektórych rynków produktów rolnych, przy jednoczesnym wsparciu rolnictwa ze środków UE. Tę nową funkcję umowy kontraktacji dostrzegł już w 2004 r. A. Stelmachowski, a następnie uzupełniła rozważania w tym zakresie M. Korzycka-Iwanow 530 . W przypadku uprawy wybranych roślin, otrzymanie płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego uzależnione jest od zawarcia przez rolnika umowy, w której zobowiązuje się on do wytworzenia i dostarczenia grupie producentów rolnych, grupie producentów owoców i warzyw, organizacji producentów rolnych lub zrzeszeniu producentów rolnych, których jest członkiem, określonej ilości produktów rolnych z określonej powierzchni gruntów, a grupa, organizacja lub zrzeczenie zobowiązuje się te produkty rolne odebrać w umówionym terminie, zapłacić za nie umówioną cenę i przeznaczyć je do przetworzenia. Dotyczy to m.in. płatności związanej do powierzchni upraw ziemniaków skrobiowych, pomidorów, buraków cukrowych. Zawierane przez producentów rolnych umowy są umowami mieszanymi, do których mają odpowiednie zastosowanie przepisy o kontraktacji (ustawa z 5.02.2015 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 531 ). Producent rolny zobowiązuje się bowiem wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych, a kontraktujący zobowiązuje się te produkty odebrać w terminie umówionym i zapłacić umówioną cenę. Dodatkowym elementem umowy jest zobowiązanie do przekazania produktów rolnych do przetworzenia.

3.
O wzroście znaczenia umowy kontraktacji świadczy także wspólne opracowanie w 2015 r. przez Międzynarodowy Instytut Unifikacji Prawa Prywatnego (UNIDROIT), Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) i Organizację Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (IFAD) Przewodnika po umowie kontraktacji 532 . Regulacje w nim przyjęte nie wpływają bezpośrednio na krajowy porządek prawny poszczególnych państw, w tym Polski, jednak mogą stanowić model dla ustawodawcy dla stworzenia wewnętrznej regulacji prawnej umowy kontraktacji. Rozwiązania przyjęte w przewodniku mogą stanowić także istotne źródło dla judykatury oraz organizacji rolniczych i producentów rolnych w zakresie stosowania prawa krajowego.

II.Charakter prawny umowy kontraktacji
4.
Umowa kontraktacji jest kodeksową umową nazwaną, zobowiązującą, wzajemną, odpłatną, konsensualną.

5.
Przez umowę kontraktacji producent rolny zobowiązuje się wytworzyć we własnym procesie produkcyjnym produkty rolne. Tą szczególną cechę umowy kontraktacji podkreślił SN w uzasadnieniu uchwały z 22.10.1957 r. 533 oraz kolejnych orzeczeniach, m.in. w wyroku SA w Szczecinie z 13.05.2015 r. 534 , stwierdzając, że „producent zobowiązuje się w prowadzonym przez siebie gospodarstwie do podjęcia procesu produkcyjnego w celu dostarczenia wyników tej produkcji stronie kontraktującej”. Podstawowym obowiązkiem producenta rolnego jest wytworzenie i dostarczenie kontraktującemu oznaczonej ilości produktów rolnych określonego rodzaju. Przedmiotem umowy kontraktacji jest zatem świadczenie przyszłe, nieistniejące jeszcze w chwili zawarcia umowy. Wytworzenie oznacza wyprodukowanie z reguły od stanu „zerowego” produktu rolnego. W konsekwencji oznacza to, że umowa kontraktacji powinna – poza zobowiązaniem producenta do dostarczenia kontraktującemu określonej ilości produktów rolnych – zawierać także zobowiązanie do ich wytworzenia 535 . Przedmiotem kontraktacji jest zatem świadczenie przyszłe, nieistniejące jeszcze w chwili zawarcia umowy. „Przedmiotem kontraktacji nie jest bowiem dostawa skądkolwiek pochodzącego produktu in genere, lecz wyprodukowanie w gospodarstwie producenta rolnego produktu i jego dostarczenie” 536 . Element własnej produkcji jest podstawowym wyróżnikiem umowy kontraktacji od umowy sprzedaży, która obowiązku wyprodukowania przedmiotu sprzedaży nie przewiduje i nie zalicza go do essentialia negotii. Nadto należy zauważyć, że przepisy art. 613 i 617 k.c. stanowią o współdziałaniu producenta rolnego z kontraktującym, w szczególności poprzez spełnienie określonych świadczeń dodatkowych oraz poprzez sprawowanie nadzoru i kontroli nad umową kontraktacji.

6.
Obowiązkiem kontraktującego jest natomiast odebrać zakontraktowane produkty rolne w umówionym terminie i zapłacić cenę. Zawiniona przez kontraktującego odmowa odbioru produktów rolnych może stanowić podstawę do odstąpienia od umowy i naprawę wyrządzonej szkody (art. 491 k.c.) albo do żądania zapłaty kary umownej (art. 483 k.c.).

7.
Do essentialia negotii umowy kontraktacji należy zaliczyć określenie rodzaju i ilości produktów rolnych oraz oznaczenie terminu odbioru produktów i ceny.

Ilość płodów rolnych określa się poprzez wskazanie sztuk i wagi lub obszaru, z którego produkty te mają zostać zebrane. Sąd Najwyższy uznał za całkowicie wystarczające oznaczenie ilości produktów rolnych poprzez wskazanie, że chodzi o „całość” produktu wyprodukowanego w danym czasie, w oznaczonym, znanym kontraktującemu gospodarstwie rolnym 537 .

Cena może być określona w umowie, poprzez wskazanie podstaw do jej ustalenia. Strony umowy kontraktacji mogą zatem posłużyć się odesłaniem do cen skupu produktów, płaconych w określonym czasie i miejscu przez określony podmiot 538 . Określenie ceny musi być jednak bardzo precyzyjne, a za niewystarczające należy uznać odwołanie się jedynie do cen obowiązujących w dniu planowanej dostawy płodów rolnych, bez wskazania dalszych szczegółów. Taki sposób określenia ceny powoduje, że umowa nie spełnia podstawowej funkcji ochronnej dla producenta rolnego i przenosi na niego właściwie całe ryzyko. Zwrócił na to uwagę SOKiK w wyroku z 1.09.2004 r. 539 , w którym podkreślił, że „w wyniku tak zawartych umów, kontraktujący ma zagwarantowane niezbędne mu ilości skupionego towaru bez ryzyka, że cena, którą będzie musiał za niego zapłacić może się okazać wyższa od ceny zakupu na wolnym rynku. Z kolei producent nie ma pewności co do ceny i ponosi takie samo ryzyko jak w przypadku, gdyby umowy kontraktacyjnej nie zawarł”.

Do koniecznych elementów umowy nie należą natomiast dodatkowe świadczenia kontraktującego. „Te świadczenia nie stanowią bezwzględnego warunku zakwalifikowania umowy jako stosunek kontraktacji. Z przepisu art. 613 § 1 k.c. niewątpliwie wynika, że świadczenia dodatkowe kontraktującego nie mają charakteru obligatoryjnego i obowiązki te istnieją tylko wtedy, jeżeli umowa lub przepisy szczególne przewidują spełnienie takiego świadczenia” 540 . Zdaniem judykatury, to jednak właśnie świadczenia dodatkowe decydują o sensie gospodarczym umowy kontraktacji i stanowią element wyróżniający tę umowę w obrocie 541 .

8.
W odniesieniu do niektórych produktów rolnych umowa kontraktacji pełni nadto funkcję reglamentacyjno-kontrolną. Zawarcie umowy kontraktacji jest bowiem obligatoryjne w odniesieniu do niektórych produktów rolnych, których swobodny obrót mógłby wywołać negatywne skutki dla zdrowia i życia ludzi. Regulacje te kształtowane są w szczególności przez przepisy ustawy z 29.07.2005 o przeciwdziałaniu narkomanii 542 . Przepisy powołanej ustawy przewidują, że uprawa maku i konopi włóknistych może być prowadzona wyłącznie na potrzeby oznaczonych ustawowo gałęzi przemysłu, na podstawie zezwolenia wójta (burmistrza, prezydenta) oraz umowy kontraktacyjnej zawartej przez rolnika z jednostką posiadającą odpowiednie zezwolenie marszałka województwa uprawniające do zawierania umów kontraktacji.

9.
W ramach swobody umów (art. 3531 k.c.) dopuszczalne jest zawieranie umów o podobnych do kontraktacji funkcjach. Są one powszechne w obrocie, jednak nie są to umowy kontraktacji, a umowy mieszane (umowa o wykorzystanie części środków produkcji w gospodarstwie rolnym czy umowa o wytworzenie produktów rolnych z materiału siewnego kontraktującego) 543 . W doktrynie prawa rolnego zwraca się także uwagę na produkcyjny charakter umowy kontraktacji, który może być realizowany w ramach umów o różnym charakterze 544 .

III.Strony umowy kontraktacji
10.
Stronami umowy kontraktacji są producent rolny i kontraktujący. Jest to umowa zawierana między przedsiębiorcami, do których zaliczają się obie strony, a więc z założenia kontraktujący oraz na gruncie art. 431 k.c. również rolnik (producent rolny) 545 . Producent rolny w rozumieniu przepisów o kontraktacji jest przedsiębiorcą, a roszczenia z tej umowy pozostają w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

11.
Producent rolny jest podmiotem, który jest zdolny wytworzyć produkt objęty kontraktacją we własnym procesie produkcyjnym. Producent rolny powinien zatem dysponować środkami produkcji, które umożliwiają wytworzenie produktów rolnych. W odniesieniu do umowy kontraktacji produktów roślinnych producent rolny musi władać nieruchomością rolną o powierzchni umożliwiającej wykonanie zobowiązania. Bez znaczenia jest natomiast tytuł prawny do nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Może to być własność producenta rolnego, dzierżawa lub jakikolwiek inny stosunek prawny, a nawet posiadanie, z którym nie jest związany żaden tytuł prawny. Umowa kontraktacji produktów zwierzęcych nie wymaga natomiast dysponowania nieruchomością rolną. Za całkowicie wystarczające należy uznać dysponowanie odpowiednimi budynkami (np. niektóre działy specjalne produkcji rolnej). Ustawą o grupach producentów rolnych i ich związkach dodano art. 613 § 4 k.c., który stanowi, że przez producenta rolnego rozumie się również grupę producentów rolnych. To rozstrzygnięcie dalece ogranicza w praktyce udział poszczególnych rolników, którzy nie są członkami grup producenckich, w umowach kontraktacji.

12.
Przepis art. 613 k.c. nie stanowi szczególnych wymogów dla kontraktującego. Może nim być każdy odbiorca produktów rolnych.

13.
Sprawa pomiędzy producentem rolnym a kontraktującym jest sprawą gospodarczą i należy do kompetencji sądów gospodarczych, zgodnie z art. 1 ustawy z 24.05.1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych 546 . Stanowisko takie zajął SN w uchwałach z 16.05.1991 r. 547 oraz z 26.02.2015 r. 548

Składki bezrobotnego rolnika sfinansuje Skarb Państwa

Zwolniony z pracy rolnik, który nie ma prawa do zasiłku dla bezrobotnych, może otrzymać inne świadczenia z urzędu pracy. Najbardziej pożądanym przez rolników świadczeniem jest finansowanie jego składek do KRUS, opłacanych przez niego w okresie pozostania bez pracy. Do wyboru pozostają jednak również inne formy aktywizacji zawodowej, które nie tylko wspierają rolnika w bieżących wydatkach, ale również służą podnoszeniu kwalifikacji, jak również stworzeniu własnej firmy. Sprawdźmy, jakie to formy.

Osoba ubezpieczona w KRUS, z którą stosunek pracy lub stosunek służbowy rozwiązano z przyczyn dotyczących zakładu pracy i która nie jest uprawniona do zasiłku z ZUS z tytułu utraconego zatrudnienia, ma prawo do:

pokrycia za nią przez urząd pracy składek na ubezpieczenia społeczne rolników w okresie pierwszych czterech kwartałów po rozwiązaniu stosunku pracy lub stosunku służbowego;
otrzymania stypendium, w okresie odbywania szkolenia podnoszącego kwalifikacje zawodowe, na które rolnik zostaje skierowany przez starostę, w wysokości od 20 do 120% zasiłku dla bezrobotnych;
uzyskania odszkodowania z tytułu ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków powstałych w związku z odbywaniem takiego szkolenia.
Rolnik może również skorzystać z szerszych form wsparcia, przewidzianych dla osób ubezpieczonych, w szczególności sfinansowania kosztów szkolenia odbywanego w celu podjęcia zatrudnienia lub pozarolniczej działalności poza gospodarstwem rolnym. Rolnik może również uzyskać z urzędu pracy środki na podjęcie pozarolniczej działalności lub na zakup ziemi, nie wyłączając działalności wytwórczej lub usługowej związanej z rolnictwem.

Kiedy KRUS sfinansuje składki

Świadczenia z urzędu pracy będą przysługiwać jedynie w sytuacji, gdy zwolnienie spowodowane było przyczynami leżącymi po stronie zakładu pracy. Do takich zaliczyć można m.in.:

złą sytuację finansową pracodawcy, w tym okresowy lub stały brak zleceń i likwidację stanowiska pracy,
likwidację pracodawcy,
przeniesienie pracodawcy do innej miejscowości,
zmianę profilu produkcji.
Uwaga

Jeżeli rolnik zrezygnował z zatrudnienia i wypowiedział umowę, jak również został zwolniony dyscyplinarnie, to nie może on liczyć na pomoc z urzędu pracy. Podobnie będzie, jeżeli rolnik zawarł z pracodawcą ugodę w sprawie rozwiązania umowy o pracy i nie zostanie ona rozwiązana za wypowiedzeniem przedłożonym przez jedną ze stron stosunku pracy ze wskazaniem winy pracodawcy.

Warunki pozytywnego rozpatrzenia wniosku

Wniosek o pokrycie składek KRUS, finansowanie szkoleń, wypłatę stypendium i inne świadczenia można składać pod warunkiem że rolnik:

w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia był zatrudniony (na podstawie umowy o pracę) lub pozostawał w stosunku służbowym i otrzymywał wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy, wynoszące co najmniej minimalne wynagrodzenie za pracę przez 365 dni, i stosunek ten został rozwiązany z przyczyn dotyczących zakładu pracy;
podatek z gospodarstwa rolnego lub działu specjalnego nie przekracza kwoty podatku rolnego z 5 ha przeliczeniowych albo, w przeliczeniu na 1 członka gospodarstwa domowego niemającego stałych pozarolniczych źródeł dochodu, nie przekracza kwoty podatku rolnego z 1 ha przeliczeniowego.
Dodatkowo warunkiem dla uzyskania składek oraz innych świadczeń jest fakt, że zwolniony z pracy rolnik nie nabył zasiłku dla bezrobotnych. Nie może go nabyć m.in. osoba, która jest właścicielem lub posiadaczem samoistnym lub zależnym (np. dzierżawcą) nieruchomości rolnej o powierzchni użytków rolnych przekraczającej 2 ha przeliczeniowe. Co istotne, już samo prawo do zasiłku dla bezrobotnych pozbawia możliwości korzystania ze świadczeń. Zatem rolnik, który jest uprawniony do zasiłku, lecz z niego nie skorzysta, nie może starać się o świadczenia z ZUS przewidziane dla rolników, w tym nie może domagać się finansowania składek KRUS przez cztery kwartały.

Składki w KRUS opłaci urząd pracy

Pokrycie składek KRUS polega na przekazaniu z Funduszu Pracy do KRUS kwot należności z tytułu poszczególnych rat kwartalnych. Świadczenie to przysługuje począwszy od najbliższej raty kwartalnej, której wymagalność przypada po dniu rozwiązania umowy o pracę lub stosunku służbowego.

Przykład

Rolnik stracił pracę 11 listopada 2018 r. Najbliższa składka wymagalna jest 31 stycznia – za I kwartał 2019 roku.

Jeżeli rolnik wystąpi z wnioskiem o zapłatę składek na KRUS po terminie wymagalności pierwszej raty kwartalnej, pokrycie składek na ubezpieczenia społeczne rolników przysługuje za cztery kwartały liczone od następnego kwartału po kwartale, w którym złożył wniosek. Roszczenia o wypłatę świadczeń pieniężnych finansowanych z Funduszu Pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia spełnienia warunków do ich nabycia przez uprawnioną osobę.

przy pierwszej wizycie w urzedzie pracy dostaniesz oferte pracy i do roboty .Muchozolali czy Ty juz jestes na PiSowskim wikcie ?Bez celu tego wszystkiego nie wypisujesz chyba ? Sa to absolutnie bezcelowe bzdury i propaganda podchodzace wlasnie pod rzadowy nurt .

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1
z dnia 13 listopada 2018 r.
w sprawie terminów składania wniosków o przyznanie dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany oraz terminu i sposobu wypłaty tej dopłaty
Na podstawie art. 40d ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o organizacji niektórych rynków rolnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 945) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Wniosek o przyznanie dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany składa się w terminie od dnia 15 stycznia do dnia 25 czerwca danego roku kalendarzowego.
§ 2.
Dopłatę, o której mowa w § 1, wypłaca się w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji o przyznaniu dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany, na rachunek bankowy producenta rolnego wskazany we wniosku o przyznanie tej dopłaty.
§ 3.
W przypadku wniosków o przyznanie dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany złożonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, w terminach określonych w rozporządzeniu, o którym mowa w § 4, dopłatę, o której mowa w § 1 rozporządzenia, o którym mowa w § 4, wypłaca się w terminie określonym w § 2 na rachunek bankowy producenta rolnego wskazany w ewidencji producentów, o której mowa w ustawie z dnia 18 grudnia 2003 r. o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności (Dz. U. z 2017 r. poz. 1853), albo na rachunek bankowy producenta rolnego podany we wniosku o przyznanie dopłaty, jeżeli producent rolny podał inny rachunek bankowy niż wskazany w tej ewidencji.
§ 4.
Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 lipca 2009 r. w sprawie terminów składania wniosków o przyznanie dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany oraz terminu i sposobu wypłaty tej dopłaty (Dz. U. poz. 945, z 2010 r. poz. 328 oraz z 2011 r. poz. 53).
§ 5.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

OBWIESZCZENIE
MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1
z dnia 13 listopada 2018 r.
w sprawie wysokości wykorzystanego krajowego limitu skumulowanej kwoty pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie
Na podstawie art. 31a ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 362) ogłasza się, że wysokość:
1) trzyletniego krajowego limitu skumulowanej kwoty pomocy de minimis wynosi:
a) w rolnictwie - 225 700 000,00 euro,
b) w rybołówstwie - 41 330 000,00 euro;
2) wykorzystanego krajowego limitu skumulowanej kwoty pomocy de minimis na dzień 7 listopada 2018 r. wynosi:
a) w rolnictwie - 225 700 000,00 euro,
b) w rybołówstwie - 1 769 885,42 euro.